Mary straciła ojca, gdy miała 3 lata. To był rok 2001. Zmarł na AIDS - jak wielu innych w tym czasie w Ugandzie. Mama zajmowała się córka jeszcze przez 1 rok., potem odesłała ją wraz z siostrą Glorią do babci. Nie miała środków, by wyżywić dzieci po śmierci głowy rodziny. Nie miała pracy ani wyuczonego zawodu, stąd jedynym wyjściem było oddanie dzieci. Ale babcia dziewczynek sama nie była w lepszej sytuacji, lecz ze względu na panujący w Ugandzie porządek i zwyczaje musiała przejąć opiekę nad dziećmi po zmarłym synu. I mimo podeszłego wieku zatroszczyć się o jedzenie dla dwóch nowych osób. Nie miała pieniędzy nawet na codzienny posiłek, nie mówiąc o ubraniach i innych wydatkach czy posłaniu dzieci do szkoły. Gloria i jej siostra Mary zostały włączone do programu Adopcji na odległość w 2007 roku. Mają wciąż wiele problemów i od czasu do czasu ( w dni, w które nie ma szkoły) chodzą głodne. Codziennie w szkole otrzymują jeden posiłek składający się z mąki kukurydzianej z fasolą - to wystarcza na odpędzenie głodu na kilka godzin.

 

Fragment listu Mary do opiekunów adopcyjnych:

 

"Mam na imię Mary. Skończyłam 12 lat i ukończyłam edukację w podstawowej szkole dla dziewcząt w Kamuli. Teraz, kiedy jestem w domu dziadków pomagam w ogrodzie w uprawie ziemi, sprawuję opiekę nad naszymi zwierzętami (kozy, Kurczaki i krowy). Sprzątam również dom, piorę i zmywam naczynia i każdego dnia chodzę po wodę do miejscowej pompy, jak czyni to wielu moich kolegów. Dziękuję wszystkim sponsorom za przesyłanie pieniędzy na opłacanie szkoły. Jestem szczęśliwa, że mogę się uczyć, będę się starała najlepiej jak potrafię. Marzę, aby w przyszłości zostać lekarzem i pomagać wielu ludziom. Na koniec życzę wszystkim szczęścia i proszę, byście kontynuowali pomoc dla nas. W Kamuli jest wiele dzieci potrzebujących pomocy, więc równie dużo osób ma możliwość włączyć się we wspieranie nas. Niech Bóg wWam wszystkim błogosławi."